പിരിയുമ്പോഴേതോ നനഞ്ഞ കോമ്പില്‍
നിന്നു വീണ രണ്ടിലകള്‍ നമ്മള്‍
ജനലിനപ്പുറം ജീവിതംപോലീ
പകല്‍വെളിച്ചം പൊലിഞ്ഞുപോകുന്നതും
ചിറകുപൊട്ടുവാന്‍ കൂട്ടിലേക്കോര്‍മ്മതന്‍
കിളികളൊക്കെ പറന്നുപോകുന്നതും.???
‘ മരണമെനിക്കെന്നുമൊരു വിസ്മയമായിരുന്നു
അതിനെ തേടി അലഞ്ഞപ്പോള്‍
അതെന്നില്‍ നിന്നകലുകയായിരുന്നു
ഞാന്‍ അതില്‍ നിന്നകന്നപ്പോള്‍
അത് എന്നെ തേടുകയായിരുന്നു.
പക്ഷെ ഞാനതറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
ഇപ്പോള്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു
നമ്മള്‍ പരസ്പരം തേടുകയായിരുന്നെന്ന്
മരണത്തിന്റെ തണുത്ത കാലമാണ് എന്റെ സ്വപ്നം.
അന്ധനായ വിഷജീവിയെപ്പോലെ
തെറ്റിപ്പോയ വഴികളില്‍ നനഞ്ഞ
ശീല്‍ക്കാരമായി നീ പാട്ടുണര്‍ത്തു.???
‘ ഒരു യാത്രയില്‍ നീയൊരുപാട് നിറങ്ങള്‍ നല്‍കി
അതില്‍ ഒറ്റ നിറത്തിനായി തിരിഞ്ഞു.......
അതിലൊന്നും ഞാന്‍ തേടിയ നിറങ്ങളില്ല....
ഒടുക്കം എനിക്ക് കിട്ടി.............
വെളുപ്പോ,കറുപ്പോ,ചുവപ്പോ ആയിരുന്നില്ല.
വെറും ചാരനിറം മാത്രം...........
മരണത്തിന്റെ തണുപ്പില്‍ കണ്ണുകള്‍
വെയില്‍തേടുമ്പോള്‍ അടര്‍ന്നുപോയ
മൌനം ഞാന്‍ നിനക്കു നല്‍കി.???
ഇനി നിനക്കുറങ്ങാം നിന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍
സായത്തമായെങ്കില്‍ ഇനി നിനക്ക് യാത്രയാവാം,
സ്വര്‍ഗവാതില്‍ നിനക്കായ് തുറന്നെങ്കില്‍ ....
ഇനിയുറങ്ങാം കൂട്ടുകാരി
നമ്മൊരേ സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണണം
ഹൃദയരക്തത്തില്‍ ഞാന്‍
ശ്രുതിചേര്‍ത്ത സാഗരം
നമ്മിലൊരേ കവിതയായി പടരണം.???
അപസ്വരങ്ങള്‍ മാത്രം ഉതിരുന്ന
തന്ത്രികള്‍ പൊട്ടിയ വയലിന്‍
ചിലത് വിളക്കിചേര്‍ക്കാലാകാത്ത വിധം
അകന്നു പോയിരിക്കുന്നു ചിലത് തുരുമ്പെടുത്തിരിക്കുന്നു
പുതിയ രാഗങ്ങളോ ശ്രുതിയോ മീട്ടാനാവില്ല
നിനക്കിനി കൊടുങ്കാറ്റാകാം
കാറ്റിന്റെ കൂരമ്പാകാം
കാട്ടുതീ കത്തും മുഖത്ത്
വിലാപത്തിന്റെ വ്യാകരണമമെഴുതാം.???
‘ ഓര്‍മ്മിക്കുവാന്‍ ഞാന്‍ നിനക്കെന്തു നല്‍കണം.....??
ഓര്‍മ്മിക്കണമെന്ന വാക്കുമാത്രം...
നാളെ പ്രതീക്ഷതന്‍ കുങ്കുമപ്പൂവായ്
നാം കടം കൊള്ളുന്നതിത്രമാത്രം....
ഓര്‍മിക്കുക വല്ലപ്പോഴും
സഫലമാകാത്ത പ്രണയമാണ് ഏറ്റവും സുന്ദരമെന്ന് നീ തിരിച്ചറിയുക
===============================================================
No comments:
Post a Comment